Is de ene flatbewoner de harde muziek van de buren zat, terwijl de ander juist baalt van dat gemopper? Zeggen buren elkaar geen gedag meer? Of nog erger: gaan ze elkaar fysiek te lijf? Dan komen de vrijwillige buurtbemiddelaars van bureau Bemiddeling & Mediation in actie. Theo van der Weiden (63) is een van hen: ‘Ruziënde buren zien ons vaak als een kans op een betere situatie. Uiteindelijk wil iedereen toch rustig wonen?’

Oproep

Mensen begeleiden en coachen. Dat is wat Theo altijd al het liefst deed, ook in zijn dagelijks werk. Maar daar kwam hij niet genoeg aan toe, zo merkte hij steeds vaker. “In 2011 bedacht ik dat ik graag coach wilde worden. Precies toen zag ik in de lokale krant een oproep voor buurtbemiddelaars. ‘Die is voor mij’, dacht ik meteen. Die oproep bood me de kans om me hierin verder te ontwikkelen en die heb ik met beide handen gegrepen.”

Elkaar in de ogen kijken

Na een opleiding van enkele zaterdagen kon Theo aan de slag. Sindsdien is hij gemiddeld een halve dag per week actief als buurtbemiddelaar. Hij komt bij veel verschillende burenruzies in actie, maar geluidsoverlast en gedoe over erfafscheiding komen het meeste voor. “Samen met een collega-vrijwilliger plan ik eerst afspraken in met beide buren apart van elkaar. Maar het doel is om tot een gezamenlijk gesprek te komen. Want dat werkt uiteindelijk het beste; elkaar in de ogen kijken en verwachtingen naar elkaar uitspreken.”

Geen oordeel

Hoe krijgt Theo boze buren zo ver dat ze weer met elkaar praten? “Ik laat altijd merken dat ik hen begrijp. Het is logisch dat je even geen vertrouwen in elkaar hebt en dat je baalt van de situatie. Soms moet ik meerdere keren langs voordat iemand bereid is tot een gesprek, maar ik ben geduldig.” Na enig nadenken kan Theo wel wat eigenschappen benoemen die van hem een goede bemiddelaar maken: “Ik kan goed luisteren en ben betrokken. Verder oordeel ik niet. Ik heb altijd begrip voor beide partijen; ik snap het als je boos bent en het geeft lucht als dat ook mag.” Voor Theo heeft iedereen gelijk. “We weten natuurlijk nooit precies wat er is gebeurd, maar dat is ook niet van belang.”

Veel opgelost

Vaak lukt het Theo samen met zijn partnerbemiddelaar om de ruzie op te lossen in één gezamenlijk gesprek met beide buren. Soms zijn twee of drie gesprekken nodig. “In driekwart van de gevallen bereiken we uiteindelijk een goed resultaat; dikke vrienden worden het meestal niet. Maar ze houden wel weer rekening met elkaar.” Twee maanden later belt Theo altijd nog even na; slechts een enkele keer is dan een nieuw bezoekje aan beide buren nodig.

Iedereen wil rustig wonen

Buren kunnen zichzelf opgeven voor bemiddeling, soms worden ze opgegeven door anderen, zoals de woningcorporatie. De bemiddeling is vrijwillig, niemand wordt gedwongen, maar het is niet vrijblijvend. “Als je ja zegt, moet je wel je best doen om een oplossing te vinden. Je kan dan niet tijdens het gesprek alleen maar ruzie blijven maken.” Maar volgens Theo is uiteindelijk íedere buur wel bereid om rekening te houden met de ander, vaak gebeurt dat ook al maar zonder dat de ander dat weet. “Niemand vindt het fijn om gedoe te hebben met de buren; niet diegene die last heeft van te harde muziek. Maar ook niet diegene die elke keer klachten krijgt over zijn muzieksmaak. Ze zien ons dan ook als een kans op een betere situatie. Uiteindelijk wil iedereen toch rustig wonen?”

Wilt u ook buurtbemiddelaar worden? Of heeft u juist zelf een conflict met uw buren en wilt u graag dat er een oplossing komt? Neem dan contact op met B&M.